Ruta 40, Aconcagua, vast in de pampa en walvissen

9 november 2012

We waren van plan om vandaag vroeg op te staan maar dat is dus mislukt, het was lekker slapen in de airco. Om 10u zaten we aan het ontbijt en rond half 12 vertrokken we naar het National Park Calilegua. Tijdens het ontbijt nog geskyped met de papie! Gisteren hadden we op het weerbericht gezien dat het vandaag 39° ging worden... Het zou dus puffen geblazen worden. Toen we in het National Park aankwamen wat info gekregen over de verschillende wandelpaden en we zouden een wandelpad van 4km volgen (2km heen en 2 terug). Uiteindelijk zijn het er 10 geworden... We hadden een verkeerde afslag genomen... We hadden ook maar 1 liter water meegenomen voor ons beide wat veel te weinig bleek, zeker met die 6km extra en het was dan uiteindelijk nog +40°. Na 2 en half uur terug aan de auto aangekomen en beide 10min moeten bekomen in de airco! Toen we terug met de auto naar het centrum van San Martin reden bleek zelfs dat het 45° was, net iets te veel van het goede ;-) In de stad nog geluk gehad, want we waren met de auto een éénrichtingstraat langs de verkeerde kant ingedraaid en door de politie aan de kant gezet, in het begin was hij nog vriendelijk dus we dachten dat we gewoon een waarschuwing kregen en mochten verder rijden maar neenee, hij begon over een boete... Wij ons maar van den domme gehouden en gedaan alsof we hem niet verstonden en na een tijdje liet hij ons dan toch door rijden, eventjes geluk gehad dus :-) In de late namiddag hebben we onze weg verdergezet naar Salta. In de Lonely Planet hadden we een camping gevonden met a gigantic swimming pool, zeeeer welkom met deze temperaturen. Eens aan de camping, en vooral het zwembad aangekomen (+/- 150 m op 30 m, zeer gigantic dus!!) bleek dat het net zijn onderhoudsbeurt kreeg!! Geen zwembad voor ons dus :-( Dan maar milanesa gaan eten in een plaatselijk restaurantje en 's avonds ons tentje opgezet. 's Nachts wakker geworden van de regen (???!), ons tentje bleek niet zo waterdicht als we dachten met een plasje water in de tent als gevolg...

10 november 2012

's Morgens waren we al vroeg wakker (en nat!). Het weer was ook helemaal omgeslagen, de temperatuur was zelfs met 20° gezakt. We zetten onze tocht verder naar Cafayate. Eerst wilden we graag naar Cachi rijden en van daaruit ruta 40 nemen naar Cafayate maar volgens onze GPS zouden we daar minstens 6u over doen (over een dikke 250km ofzo). Geen goed plan dus want ik had met de vriendinnen afgesproken om te skypen rond 21u (Belgische tijd) dus om 16u wilde ik ten laatste in Cafayate zijn om ergens een goede internetverbinding te vinden. Uiteindelijk hebben we ruta 68 genomen die alle verwachtingen te boven ging en ook nog supermooi was, ruta 40 zal dus iets voor morgen worden. In de late namiddag aangekomen in Cafayate, veel moeite moeten doen voor we onze hostel gevonden hadden, onze was naar een lavaderia gedaan en uiteindelijk internet gevonden in een ijsjeszaak (voor de rest was zo goed als heel de stad gesloten). Om 17u geskyped met de vriendinnen, SUPERLEUK!, met de familie van de Jef en mijn ouders! 's Avonds onze was terug gaan ophalen, alles was er gelukkig bij en rook lekker fris, kunnen we er weer eventjes tegen ;-) en nog een filmpje gekeken.

11 november 2012

Vandaag hebben we de ruta 40 tussen Cafayate en Cachi gedaan. Het was weer heel mooi onderweg! Uiteindelijk zijn we toch niet helemaal tot Cachi gereden omdat de natuur het laatste stuk redelijk ééntonig werd. Onderweg onze eerste condors gespot, wat een grote vogels zijn me dat! Nadat we terug in Cafayate aankwamen hebben we onze weg verdergezet via ruta 40 naar Mendoza. 's Nachts onze auto aan een restaurantje in Villa Union geparkeerd en in de auto geslapen.

12 november 2012

's Morgens waren we al vroeg wakker en zijn we verder gereden richting Mendoza. Onderweg ineens een paar gieren en een condor op de baan die een zorro (soort vos van hier) aan het opeten waren. Nu bleek nog maar eens hoe groot die condor was! Hij leek wel dubbel zo groot als de gieren. Iets na de middag aangekomen en ons langs de toeristinfo gaan informeren over het Parque Provincial Aconcagua en de termas in de buurt van Mendoza die Britt ons had aangeraden! De termas waren een uurtje rijden vanuit het centrum dus dat konden we deze namiddag nog doen. ZALIG! 2 en een half uur gedobberd in baden met allemaal verschillende temperaturen. 's Avonds nog doorgereden tot Uspallata en ons daar een hostel gezocht.

13 november 2012

In de voormiddag zijn we op tijd vertrokken naar het Parque Provincial Aconcagua waar we een wandeling deden van een tweetal uurtjes tot we de Aconcagua (de hoogste berg buiten het Himalayagebergte) in ons vizier kregen. We hadden geluk want gisteren lag de top in de wolken en vandaag was er geen wolkje te zien! In de namiddag onze reis richting het zuiden van Argentina gestart, maar iets voorbij San Rafael liep het al helemaal mis! In elk dorpje, stadje, gehuchtje dat je tegenkomt is er een politiepost langs de baan die steekproefgewijs mensen langs de kant zetten om te controleren op groente, fruit, …, papieren, gordel, rijbewijs, lichten (in Chili en Argentinië is het verplicht om overdag en 's nachts je lichten op te zetten). We werden aan de kant gezet en gaven onze papieren af, allemaal in orde, we hadden onze gordel aan, oké, maar dan ging de agent ineens voor onze auto staan en begon onze lichten te inspecteren. Hij riep de Jef naar buiten, volgens de agent stonden onze lichten te hoog (wij hebben daar dus nooit iets aan veranderd en zouden niet eens weten hoe we dat moeten doen). Toen de Jef naast hem stond waren de lichten opeens niet meer van belang; teenslippers! We kregen een boete van 2000 peso (1 euro= 6 peso) omdat de Jef teenslippers aanhad om met de auto te rijden. Ik wist niet wat ik hoorde!! Hij zou de Jef zijn rijbewijs bijhouden en wij zouden morgen naar de post moeten om een soort cheque te halen van 2000 peso en dan zouden we verder morgen rijden. Deze nacht moesten we hier maar ergens blijven en morgenmiddag (want het postkantoor in dit dorpje ging pas in de namiddag open) konden we dan onze cheque ophalen! HALLO??!! Heel onze planning viel in het water. Terwijl de Jef zijn schoenen aan het aandoen was haalde ik mijn beste Spaans boven om uit te leggen aan de agent dat we helemaal niet op de hoogte waren van deze wet. We hadden al verschillende keren moeten stoppen en nooit had ook maar iemand iets gezegd over de Jef zijn schoenen. Ik probeerde hem te overtuigen door te zeggen dat ik maar een student was en dat we helemaal niet veel geld hadden,... Na een tijdje liep hij naar de overkant van de straat waar zijn collega stond en iets later kwam hij terug met onze papieren en de Jef zijn rijbewijs. FIEOEW! Hier hebben we weer eventjes geluk gehad! 's Nachts terug aan een restaurantje geslapen tussen de geiten, honden en andere camions!

14 november 2012

Rond 8u wilde we vertrekken toen de Jef langs de kant van de weg een vogeltje wilde fotograferen; batterij van de kodak plat... Blijkbaar waren we de kodak vergeten af te zetten en had hij de hele nacht opgestaan. Onze andere batterij waren we de vorige keer vergeten op te laden dus we konden geen foto's meer nemen onderweg. We zijn dan maar gestopt aan een tankstation om onze pil op te laden, te kijken hoe we onze rit zouden verderzetten (we hadden gisteren een stratenplan gekocht want onze GPS kent niet al de baantjes) en wat te internetten want er was wifi! Na anderhalf uur terug vertrokken. We zouden een ripio secundario nemen ipv een ruta principal want dat zou ons 150 km uitsparen. De eerste 60 km ging allemaal perfect tot we opeens vast kwamen te zitten met onze auto in het mulle zand... Onderweg waren we 1 camion tegengekomen dus hopen op een tegenligger om ons te helpen moesten we niet doen... Het was 13u en 31° en we zaten in het midden van de pampa's (= geen enkele boom dus geen schaduw), bakken dus... In het begin probeerden we wat stenen onder onze banden te steken om meer grip te krijgen maar dat hielp niet veel dus begonnen we het mulle zand onder onze banden weg te doen en stukje bij stukje, centimeter per centimeter, de auto te draaien. Na ons een paar keer helemaal ingegraven te hebben is het ons, na 45 minuten zwoegen en zweten, toch gelukt om hem uit het “spoor” te krijgen. Ik trilde helemaal op mijn benen van de (in)spanning. Het zal een schoon zicht geweest zijn wij twee al sukkelend in de bakkende zon, ploeterend in het zand, Cato duwen en de Jef manoeuvreren achter het stuur. Uiteindelijk hebben we maar wijselijk rechtsomkeer gemaakt en zijn we teruggereden naar de grote baan waar we onszelf in het eerstvolgende tankstation allebei anderhalve liter cola cadeau deden! Nadat we bekomen waren van ons avontuur hebben we onze rit verdergezet naar het Parque Nacional Lihue Calel. Onderweg nog enkele ñandú's (soort van struisvogels) langs de kant gespot en uiteindelijk beland op de gratis camping van het park.

15 november 2012

's Morgens een wandeling gemaakt en een berg beklommen die een mooi uitzicht gaf over het hele park. Na de middag zijn we dan verder gereden richting Puerto Madryn, deze keer hebben we maar wijselijk gekozen voor de hoofdweg (die ook hier 200 km omrijden was) ;-) Onderweg onze eerste (levende) zorro's langs de weg gezien en voor de rest veel in de auto gezeten en honderden kilometers gereden door de saaie pampa's. 's Avonds aangekomen tegen 22u in Puerto Madryn, nog een liter stella gekocht voor de Jef en onze auto geparkeerd aan Playa del Doradillo (HET strand om walvissen te spotten vanop het vaste land). Ik was nu al zenuwachtig voor morgen :-)

16 november 2012

Ik was om 7u al wakker van de zenuwen! De Jef lag nog mooi te knorren op de achterbank. Na een tijdje kijken naar de zee zag ik de eerste walvissen al lucht blazen. Je ziet dan zo van die druppelwolkjes in een “V” omhoog spuiten! Ik was al niet meer te houden! We zijn direct naar het strand gegaan en zagen er zelfs eentje springen. Ons werd verteld dat rond deze tijd van het jaar de moederwalvissen hier hun jong grootbrengen om dan later samen weg te trekken richting Antarctica. Blijkbaar is dit een “veilige” omgeving voor de walvissen (het zijn trouwens Southern Right Whales voor de nieuwsgierigen onder jullie). Als we dus walvissen zagen, dan waren ze meestal met twee, moeder en kind. Tegen de middag zijn we terug naar Puerto Madryn gereden en bij de toeristinfo gaan informeren over de tours die georganiseerd werden. Na de middag richting Peninsula Valdes (soort schiereiland) gereden en onze walvistrip voor morgen al vastgelegd! Daarna met de auto de Peninsula verkend en onderweg ñandú's, zorro's, guanaco's, mara's (precies een mix van een konijn en een hert),... gespot. Op de verschillende uitkijkpunten zagen we nog zeeleeuwen, zee-olifanten en pinguins. We deden enkele wandelingen en genoten van de mooie uitzichten. Met wat geluk konden we ook orca's zien maar volgens de ranger was de zee te wild om ze te kunnen zien. Enkele dagen geleden waren er wel nog 5 gezien. 's Avonds een hostel gezocht in Puerto Piramides en als een blok in slaap gevallen!

17 november 2012

In de voormiddag nog wat geskyped en om 12u vertrokken richting de walvisboot. Het eerste half uur zagen we geen enkele walvis... Ik was al onmiddellijk teleurgesteld want gisteren zagen we er superveel gewoon vanop het vaste land en nu, in het bijzijn van deze experts, zagen we er géén! Na een tijdje hadden ze er dan toch twee gevonden en toen zagen we er opeens langs alle kanten. Vooral een moeder die haar jong op de rug meenam was het mooiste om te zien. We konden ook echt heel dichtbij komen wat het superspectaculair maakte. In de namiddag zijn we nog naar een baai geweest waar we nog wat genoten van alles rondom ons en 's avonds zijn we iets gaan eten; vandaag vieren we immers ons 5 en half jaar samen ;-) Daarna in een cafeetje nog iets gaan drinken en 's nachts gekampeerd met zicht op zee! Supermooi.

18 november 2012

Deze morgen was ik al vroeg wakker om walvissen te spotten vanuit ons tentje. Het duurde niet lang voor de eerste zich lieten zien. Zelfs na 20 walvissen blijft het even indrukwekkend wanneer er ergens weer eentje bovenkomt. In de voormiddag zetten we onze tocht verder naar Caleta Valdes, een uitkijkpunt waar we 2 dagen geleden ook al waren. Toen had de ranger ons gezegd dat er vandaag minder wind zou zijn en er dus een kans zou zijn om orca's te zien rond hoogwater (dan staat het water het hoogst en kunnen ze gemakkelijker de zeeleeuwen en zee-olifanten van het strand plukken). We kwamen een uurtje voor het hoogwater aan en begonnen te wachten en wachten en wachten... De zeeleeuwen en zee-olifanten lagen allemaal mooi te ronken op het strandje... En wij maar wachten en wachten, ondertussen was het al een half uur na hoogwater en we hadden nog altijd niets gezien. We zijn dan ook maar vertrokken want wachten op iets dat misschien niet komt is eindeloos... Onderweg nog gestopt aan playa el doradillo, nog een paar walvissen gezien en onze tocht richting het zuiden verdergezet. In de late namiddag hebben we NP Punta Tombo nog bezocht, een pinguinkolonie van meer dan 500 000 pinguins. Als je er rondwandelt heb je wel niet het gevoel dat het er zoveel zijn omdat ze heel verspreid leven over het park maar toch was het wel indrukwekkend. 's Avonds onze auto aan een tankstation geparkeerd in Comodoro Rivadavia en daar geslapen.

19 november 2012

's Morgens al vroeg vertrokken richting Tierra del Fuego. Vandaag hadden we 1000 km autorijden op het programma. Rond 18u waren we, na al de paperassen in orde gebracht te hebben aan de grensovergang, aan de ferry om de Estrecho de Magallanes over te steken richting Vuurland. Ook na de ferry moesten we terug de grens oversteken met de nodige papierhandel als gevolg. Je geraakt dus niet zomaar op 1, 2, 3 in Ushuaia :-) ; van Argentinië naar Chili, bootje nemen en terug grens over van Chili naar Argentinië. Uiteindelijk gestrand in Rio Grande, daar nog iets gegeten, hopeloos achter een hostel gezocht en dan toch maar weer in de auto geslapen.

P.S. Het is hier KOUD! 10°
+ foto's zijn te vinden in mijn Argentinië-fotoboek op facebook!


X J&C