Carretera austral, kapotte raam en Panamericana

28 november 2012

In de voormiddag zijn we in El Chalten vertrokken richting Los Antiguos langs ruta 40. We wisten op voorhand al dat de weg grotendeels grindpad zou zijn maar onderweg bleek dat er ook al voor een groot deel een asfaltweg was aangelegd, alleen konden we daar niet op??!! We hebben dus meer dan 100 km gewoon naast een asfaltweg gereden ipv erop. Waarschijnlijk was de weg nog niet zo lang geleden aangelegd en hadden ze nog niet de tijd gehad om de barricades weg te halen zodat we erop konden. Onderweg kwamen we wel soms 4x4's tegen die er wel waren opgeraakt maar dat lukte dus niet met ons autootje ;-) 's avonds in Los Antiguos aangekomen, een hostel gezocht, een ijsje gegeten, fruitsla gemaakt en niet zo veel meer gedaan.

29 november 2012

Vandaag hebben we met de auto een stuk van de camino del Monte Zeballos afgereden. Onderweg mooie uitzichten gehad en weer een paar condors gezien. Terug in Los Antiguos hebben we gewandeld langs Lago Buenos Aires, een mooi blauw meer, en zijn we teruggereden naar het stadje Perito Moreno om terug de grens met Chili over te steken. Dit wilde zeggen dat we weer de Andes over moesten. Deze paso was echt superprachtig met mooie plaatjes over het meer en de bergen. Toen we in Puerto Ingeniero Ibáñez aankwamen hadden we reuzehonger. We vonden één restaurantje dat nog open was. De kok was er niet maar de man die aanwezig was kon ons puree met vlees en groentes aanbieden. Goed voor ons, tot we ons bord kregen... Puree uit een pakje, 2 mini stukjes vlees en een beetje sla en tomaten... Dit hadden we zelf veel beter gekund! Maarja, we hadden weer gegeten dus konden we verder richting Coyhaique waar we uiteindelijk bij een superlieve mevrouw zijn beland.

30 november 2012

Deze morgen hebben we onze tocht over de carretera austral verdergezet met stralend weer in Coyhaique, maar dat was niet voor lang... Toen we Parque Nacional Queulat binnenreden begon het te regenen. Ook veranderde ineens de natuur drastisch, van mooie groene open weilanden vol paarse en roze bloemen naar een weelderig bos waar je nog amper kon doorkijken. Dat verklaarde misschien ook deze omslag van het weer, deze natuur heeft inderdaad een tropisch kantje dat veel neerslag vraagt.
De carretera austral is grotendeels grindpad met allemaal kleine steentjes. Hier in Chili en Argentinië zijn er echt superveel grindpaden en we zijn het dan ook al wat gewoon om hierop te rijden. Als we iemand passeren vertragen we want er vliegen altijd veel steentjes in het rond als je iets harder rijdt, en de meeste tegenliggers doen net hetzelfde om sterretjes in de voorruit te vermijden. Het is ons al 5 weken gelukt om dit zo te houden tot vandaag dus... We kwamen iets voorbij Puyuhuapi een jeep tegen die wel tegen 100km/u over de grindpad reed, de steentjes vlogen in het rond, de Jef zette tevergeefs zijn vingers nog tegen de ruit om de spanning te verdelen maar het mocht niet baten... Een sterretje in de voorruit... Ik zocht onmiddellijk onze papieren van de auto met de verzekeringen die wij hadden afgesloten maar blijkbaar is het glas niet verzekerd. Wij vrezen nu dat we een nieuwe voorruit zullen moeten betalen :-S 's Avonds hebben we geslapen in Futaleufu bij een oud koppel (hier zijn veel mensen die extra kamers in hun huis verhuren aan toeristen zoals wij dus).

1 december 2012

Na een uitgebreid ontbijt zijn we de grens met Argentinië terug overgestoken. Aan de grens kom je altijd twee grensposten tegen, nu was dat eerst de Chileense grenspost, dan steek je zogezegd de grens over, en dan kom je de Argentijnse grenspost tegen. Maar wij waren dus voorbij de Argentijnse grenspost gereden zonder dat we het wisten... Na 35 km zaten we in het stadje Trevelin, wij maar zoeken naar die grenspost, nergens te vinden. In het tankstation maar eens gaan vragen waar we hier onze stempel moesten halen... Moesten we helemaal terug, 35 km terug rijden voor een stom stempeltje, haha, zoiets kan natuurlijk alleen ons maar overkomen (en dat al voor de tweede keer!!). Daarna doorgereden richting het noorden door Parque Nacional Los Alerces. De Jef wilde heel graag naar de oude alerces bomen gaan kijken maar je kon er enkel heen met de boot. De boot voor die dag was in de voormiddag al vertrokken dus vandaag konden we al zeker niet meer gaan. De man van het park vertelde ons dat ze voor morgen ook nog een hele dag regen voorspellen en dat het goed kon zijn dat de boot morgen zelfs niet eens zou uitvaren dus zijn we maar gewoon ineens doorgereden tot El Bolson, een gezellig toeristenstadje, en hebben we uitgebreid gekookt want verder konden we toch niets doen want het regende de hele tijd!

2 december 2012

Het heeft echt de hele nacht geregend... 's Morgens om 8u werd ik wakker gebeld door de papie op de skype, altijd leuk :-) Na het ontbijt zijn we nog blijven plakken in onze hostel, nog wat skyped en tegen half 2 zijn we dan maar doorgereden, het regende nog altijd. 2 Duitse meisjes van in onze hostel zijn met ons meegereden naar San Carlos de Bariloche. Nadat we hen bij de bushalte hadden afgezet zijn we wat inkopen gaan doen in de winkel om nogmaals onze avond te vullen met koken ;-) wat moet je anders doen met zo'n rotweer, haha!

3 december 2012

Vandaag was het weer al iets beter, het regende af en toe nog wel eens maar niet meer zoals de voorbije dagen. In de voormiddag deden we de circuito chico met de auto, een rondtripje langs het meer dat grenst aan Bariloche met superveel bloemen onderweg en in de namiddag zijn we tot boven aan de cerro Otto gereden. Dit gaf een mooi uitzicht over Bariloche en het meer maar de bewolking verpestte het uitzicht een beetje... 's Avonds hebben we nog wat in de stad rondgelopen, winkeltjes bezocht en nog een flesje wijn gekraakt in de hostel.

4 december 2012

Deze morgend werden we wakker met de zon op ons hoofd! Zalig wakker worden dus. We zijn naar Monte Tronador gereden waar we de garganta del diablo en de ventisquero negro hebben bezocht. De ventisquero negro is een glaciar die helemaal zwart ziet doordat het ijs met de aarde van de omliggende bergen mee naar beneden schuift en zo van kleur veranderd (ik weet het niet meer juist helemaal maar het was in ieder geval zoiets in die aard). Op de terugweg hebben we nog een wandeling gemaakt naar el mirador del valle, een wandeling stijl omhoog van iets meer dan 5km. Terug in Bariloche aangekomen zijn we nog iets gaan eten en hebben we de rest van de avond in onze hostel doorgebracht.

5 december 2012

Toen ik deze morgen beneden kwam, kwam de eigenaar van de hostel onmiddellijk naar mij met slecht nieuws. Deze nacht had iemand de zijraam van onze auto ingeslagen... Hij was al zo vriendelijk geweest om het af te plakken met een plastic. Al het glas lag op de grond en in de auto, ik keek onmiddellijk in de auto of alles er nog inlag en gelukkig, we misten niets. De eigenaar van de hostel zei ook dat hij dat nog nooit had meegemaakt! De enige reden die hij kon bedenken was dat het misschien kwam omdat we een Chileense nummerplaat hebben. Blijkbaar komen de Argentijnen en de Chilenen niet zo goed overeen... Na een telefoontje naar Europcar wisten we dat we langs de politie moesten om een verklaring af te nemen voor de verzekering. De eigenaar van de hostel ging met ons mee en al maar goed want de politie sprak weer geen woord Engels ;-) en het was nu wel belangrijk dat alles goed begrepen werd voor de correcte papieren. Toen alles in orde was zijn we onze trip richting Pucón gestart. We hadden van mensen in de hostel gehoord dat er hier vlakbij een actieve vulkaan was en dat je daar dagtochten heen kon maken die zeker en vast de moeite waren. Onderweg nog een stuk van de zeven meren trip meegepikt, bosque Arrayanes van onze planning moeten schrappen wegens een stortbui, een stukje door Parque Nacional Lanin gereden en tegen de avond aangekomen in Pucón. 10 km voor Pucón was onze plastic losgekomen van het raam en doordat het zo nat was kregen we hem niet goed meer geplakt, het regende nog steeds heel hard dus ik werd helemaal nat! Achja, dat kon er nog wel bij voor vandaag :-) De man van Europcar had vanmorgen gezegd dat we hier onze auto konden wisselen maar nu bleek dat het kantoor dit seizoen zijn deuren in dit dorpje had gesloten en dat we morgen maar naar Temuco moesten om hem daar om te wisselen. Daar stonden we dan in de gietende regen. We hebben onze hostel dan maar gezocht, gelukkig konden we onze auto ergens achter een gesloten poort parkeren en onder een afdak! De tocht naar de vulkaan morgen konden we ook op onze buik schrijven want het weer zou morgen juist hetzelfde zijn als vandaag... We zijn dan voor de rest van de avond nog in onze hostel gebleven waar ook een groep wereldklasse kayakkers logeerden en hun mediaploeg (ongeveer 10 mensen bestaande uit fotografen, cameramensen,... allemaal met hun mega-apple-laptop in de zetel, grappig om te zien). Ze lieten een filmpje zien van een race die ze één van de voorbije dagen hadden gekayakt, echt spectaculair!!

6 december 2012

Omdat het toch de hele voormiddag heeft geregend hebben we lekker uitgeslapen, zijn we een ticketje gaan kopen voor de bus om zaterdag van Santiago naar het noorden van Chili te reizen en dan verder gereden zodat we tegen de middag in Temuco waren om onze auto om te wisselen. Onze auto zag er na meer dan 5 weken redelijk vuil en stoffig uit van al de zandpaden die we hadden gedaan de voorbije 15000 km en nu met ons kapot raam en de regen was het echt smerig geworden... Eens in Temuco aangekomen bleek dat we hem niet proper moesten afgeven dus hebben we hem ook niet meer gewassen. Het wisselen ging erg vlot. Onderweg waren we een garage van Europcar tegengekomen aan de rand van Temuco, we dachten dat we hier moesten zijn maar hier werden enkel de auto's onderhouden. Een garagist reed met ons mee naar de plek waar we onze nieuwe auto moesten ophalen en na al de papieren in orde gebracht te hebben kregen we gewoon een nieuwe Chevrolet. Deze keer een lichtgrijze Cruze LS, een automatic met open dak, leren zetels en cruise control. De Jef kon zijn geluk niet op. Over het sterretje in de voorruit is niets meer gezegd, al hetgeen er nu aan de auto stuk zou zijn zou gedekt worden door de verzekering en wij moeten alleen de franchise betalen. We zijn nog verder gereden tot Pichilemu, een surfparadijs aan de kust, en hebben daar in onze auto geslapen!

7 december 2012

Deze morgend waren we allebei al vroeg wakker. Rond half zeven zijn we richting het strand gereden waar een tractor druk bezig was de vissersboten in het water te rijden. Tegen 8u zijn we doorgereden naar Algarrobo, ook een kuststadje waar het grootste zwembad van de wereld ligt, meer dan 1000 meter lang :-O Er lagen zelfs kleine zeilbootjes in en kayaks enzo! De Jef wilde er supergraag in zwemmen maar het zwembad is eigendom van een groot hotelcomplex en niet toegankelijk voor het publiek dus zijn we maar een paar foto's gaan nemen vanop het muurtje aan de kant van het strand ;-) Tegen 13u waren we terug in Santiago, hebben we onze spullen aan onze hostel afgezet en zijn we naar de luchthaven gereden om onze auto daar af te zetten. Normaal moesten we 1976 US$ betalen voor 6 weken (dit was dan nog zonder de franchise van 238 US$ gerekend die we nu moeten betalen voor de kapotte ruit), maar na wat geklaagd te hebben over de verkeerde grenspapieren kregen we een serieuze korting en uiteindelijk is de prijs nog gezakt tot een 1890 US$ (incl de franchise van 238 US$). Een goede deal volgens ons! 's Avonds nog wat rondgehost in Santiago, een ijskoude douche genomen en dit verslag afwerken om zo dadelijk online te smijten!

Veel leesplezier!

X J&C!

(foto's zijn zowel in het Chili- als Argentinië-album te vinden)