Salar de Uyuni, Potosi en La Paz

8 december 2012

In de voormiddag nog gebeld met de twee moekes en vake terwijl de Jef in het stad aan het zoeken was naar een postkantoor dat open was... Blijkbaar is er vandaag vanalles te doen in Santiago waardoor zo goed als alles dicht is! Geen postkantoor dat open was te vinden dus. Tegen de middag vertrokken richting het busstation waar we om 12.40u onze bus hadden richting Calama. Het is weer een lekkere comfi bus zoals in Paraguay; zeteltje dat achteruit kan, veel beenruimte, een voetbankje, een lakentje en een kussentje. Meer hebben wij niet nodig voor een 21uur durende busrit. Of het is maar te hopen dat ze 21uur duurt want rond vijf uur kwamen we ineens stil te staan op de autostrade, er was een ongeval gebeurd ongeveer 500m voor ons waarbij een jeep een paar keer over de kop was gegaan en de brokstukken lagen over de hele baan. Niemand kon nog door op onze kant van de baan. Rond kwart na 8 kwam er dan eindelijk terug beweging in de zaak. Iedereen begon achteruit te rijden en te draaien want ongeveer 3km achter ons hadden ze een stuk vangrail uitgebroken (!?!) om iedereen op het andere vak te kunnen laten rijden. We hadden dus meer als 3uur stilgestaan, al goed dat er hier aan de lopende band filmpjes worden gespeeld op de bus ;-)

9 december 2012

Tegen 13uur zijn we uiteindelijk in Calama aangekomen (normaal 09.30u) en zaten we nog maar met 3 in de bus, 's nachts en deze voormiddag waren er dus veel mensen afgestapt. Dan hebben we een taxi naar het centrum genomen en een hostel gezocht. De hostel waar we de vorige keer geslapen hadden was niet meer open dus moesten we een nieuwe zoeken. 100m verderop vonden we er eentje dat binnen onze prijsnorm lag dus konden we onze spullen daar al laten liggen en op zoek gaan naar de Frontera del Norte busmaatschappij want volgens de vrouw van onze hostel waren deze op zondag open. We hebben dan ook al maar direct een ticketje gekocht voor woensdag (morgen zouden we ook nog kunnen vertrekken maar we hebben nog een postpakket dat we graag vanuit Chili zouden versturen omdat we denken dat de kans groter is dat het aankomt vanuit Chili dan vanuit Bolivie of de volgende landen, kunnen we beter een dagje langer hier blijven...) Dus zitten we nog 3 dagen hier in Calama, een stad waar eigenlijk NIETS te doen zien of te doen is... Na de middag wat gaan opzoeken over Bolivië in een internetcafé want onze hostel heeft natuurlijk weer geen internet, een nieuwe hostel gezocht MET internet voor de volgende 2 nachten en naar de kapper geweest! ;-) Voor ons beide moesten we 9 euro betalen, haha! 's Avonds nog iets gaan eten en op tijd in bed gekropen.

10 december 2012

's Morgens al vroeg vertrokken naar onze nieuwe hostel, onze spullen daar gedropt en met ons postpakket richting de post vertrokken; 5 kilo richting België, het lijkt wel of mijn rugzak ineens veel minder weegt! Nu maar hopen dat het aankomt! Na de middag nog wat gelezen, rondgelopen in de stad, gewinkeld en geskypt met de papie.

11 december 2012

Vandaag lekker uitgeslapen, ticketje geboekt naar Cuba met een stop van 20 dagen in Panama, onze was nog eens laten doen en geskypt met moeke en vake die naar ons thuis waren gekomen, met Stijn, Fientje en Evi en met nog vele anderen die online waren (profiteren van het redelijke internet hier!).

12 december 2012

Deze morgen moesten we al om kwart voor 6 de bus nemen richting Uyuni. Wij stonden als enige twee toeristen te wachten, voor de rest waren het allemaal mensen uit Chili en Bolivië. Toen we de bus zagen aankomen wisten we ook ineens waarom ons ticketje maar 20 euro kost... en waarom we de enige toeristen waren... ;-) Ook onze stempel kregen we niet zomaar; allemaal uit de bus, op een rij, de douane kwam iedereen tellen, het klopte dan nog niet met de lijst die de busmaatschappij had, al de namen werden afgeroepen (altijd grappig hoe ze die van ons uitspreken) en uiteindelijk kregen we dan toch onze stempel. We leken wel een groep gevangenen... Op de grens met Bolivië moesten we van bus wisselen, allemaal in de Boliviaanse bus, al even gammel als de vorige ;-) maar om 15u zijn we dan toch eindelijk veilig in Uyuni aangekomen.
Onderweg ook nog het verlossende berichtje gekregen van Dorien; WELKOM LIEVE LIENE! Tante Cato gaat al de verloren tijd in juni zeker en vast inhalen!!
Nadat we onze spullen naar de hostel hadden gebracht zijn we onmiddellijk op zoek gegaan naar een 3daags tripje door de salar de Uyuni. We vonden er uiteindelijk eentje voor 650 boliviano (/9 voor euro). Na een lekker warm douchke in ons bed gekropen, ik had al zenuwen voor de volgende 3 dagen!!

13 december 2012

Om half 11 zijn we, na veel vijven en zessen, vertrokken met onze gids Carlos, 2 Engelsen Ryan en Robin, de Australiër Mike en onze Spanjaard waarvan ik de naam niet meer weet. Als eerste stopten we bij het treinenkerkhof in Uyuni zelf. Al de oude treinen werden vroeger hier gezet omdat Uyuni het hoofdstation was en omdat ze dachten dat mensen deze oude treinen wel zouden opkopen, wat dus niet gebeurde. Daarom hebben ze er maar een toeristische attractie van gemaakt. Na het treinenkerkhof reden we naar de salar de Uyuni! Voor ons twee het hoogtepunt van deze 3daagse trip! Deze zoutvlakte is de grootste van de wereld met zijn 12000km², echt massas mooi!! Kilometers en kilometers rijden over de witte zoutvlakte en niets rondom je zien, we hebben onze lunch dan ook in het midden van de zoutvlakte opgegeten. Na het lekkere eten zijn we verder gereden naar isla del pescado, een eiland ergens middenin de zoutvlakte met allemaal cactussen op. Onderweg kwamen we stukken salar tegen die al helemaal onder water stonden wat een mooie weerspiegeling van de wolken gaf. Eens aangekomen op het eiland konden we rondwandelen, vanboven op het eiland bevonden we ons op een hoogte van 3364m hoogte, grappig dat er chinchilla's en vogels leefden want eigenlijk was het niet zo heel groot maar wel heel ver weg van al de rest. Na isla de pescado zijn we richting onze slaapplaats gereden. Een bouwvallige hut aan de rand van de zoutvlakte die was gebouwd uit zout; de muren waren van zout, de bedden waren van zout, de stoelen en tafels waren van zout,... 's Avonds zagen we het stormen boven de salar, prachtig om te zien!

14 december 2012

Om half 6 liep de wekker al af. Om 6uur was het ontbijt en om 7uur zaten we in de auto voor het volgende avontuur! We reden langs verschillende meren vol met flamingo's, vulkanen, woestijnen,..., bezochten een 'stenen boom' en een rood meer. Onderweg wel even autopech gehad... Door het zout van gisteren was er iets mis gelopen met de toevoer van de benzine waardoor de motor niet meer aansloeg, gelukkig dat er nog wat andere jeeps stopten onderweg want onze Carlos kende er precies niet al te veel van ;-) Dan bleek dat we ook nog eens een lekke achterband hadden maar dat was allemaal snel gefixt! 's Avonds sliepen we terug in een bouwvallige hut en genoten van de prachtige sterrenhemel! 2uur lang ging het licht aan en toen was het echt pikdonker, helemaal back to basic in het midden van niets, zalig.

15 december 2012

Vandaag liep de wekker al om kwart na vier af. Na een lekker ontbijt vertrokken we richting de geisers. Deze geisers bevonden zich op 5200 meter hoogte en hier was het modder dat omhoog pruttelde ipv water zoals de vorige keer. Gelukkig niet al te veel last gehad van de hoogte. Daarna verder door het Eduardo Avaroa NP gereden, door de Salvador Dali woestijn, langs een groen meer dat niet groen was (alleen maar als er veel wind staat want dan gebeurd er iets met de mineralen ofzo...), een wit meer en nog een vulkaan. Tegen de middag aan onze terugrit richting Uyuni begonnen waar we tegen 17uur zijn aangekomen. Na een lekker warm douchke en twee keer mijn haar gewassen te hebben was ik terug proper (met al dat stof van de voorbije dagen kon ik mijn haar bijna omhoog zetten). 's Avonds nog iets gaan eten en allebei een alpacatrui gekocht! Miaauw, zo mooi :-)

16 december 2012

Om 9u zijn we met de bus richting Potosi (de hoogste stad van de wereld op 4070m) vertrokken waar we tegen 14u aankwamen. Samen met twee Duitse meisjes een taxi genomen richting een hostel en voor de rest van de dag nog geskypt met Liene, Dorien en Jonas, wat rondgelopen in Potosi zelf en lama gaan eten. We hebben ook al een tripje geboekt om de mijn van Potosi te bezoeken morgennamiddag. Toen we door de stad liepen voelden we het toch dat we zo hoog zaten, als we gewoon een hele tijd wandelden voelde het alsof we hadden gelopen en af en toe moesten we dan ook een kleine rustpauze inlassen :-)
's Avonds samen met de twee Duitse meisjes glüwein gedronken en kerstliedjes geluisterd.

17 december 2012

Na een superlekker ontbijt (eitjes, vers fruit, pistolets, thee, pannekoeken, fruitsap,...) zijn we op zoek gegaan naar een busticket naar La Paz. In de namiddag zijn we de mijn gaan bezoeken. Na een kopje cocathee kregen we onze aangepaste kledij (broek, vestje, helm en koplamp) en bezochten we een minersmarket om nog wat 'kado's' voor de miners te kopen. Het is namelijk een actieve mijn en kado's worden dan ook superhard geapprecieerd door de werkmensen. We kochten cocabladeren (de miners eten blijkbaar de hele dag niets en kauwen de hele tijd op cocabladeren), frisdrank en een alcholdrankje met 96% alcohol (dit drinken ze omdat ze denken dat als ze het puur drinken, ze meer kans hebben om pure metalen te vinden zoals zilver,...). We konden ook dynamiet kopen maar dat hebben we uiteindelijk toch niet gedaan. Het kopen van dynamiet is legaal in Bolivië, iedereen kan het dus zomaar kopen en gebruiken... Daarna reden we verder naar de mijn. Het waren allemaal nauwe gangetjes en je moest dan ook goed zien dat je je hoofd niet stootte, goed dat we een helmpje hadden gekregen want ik heb mijn hoofd regelmatig gestoten. We bezochten 3 verschillende niveaus wat niet al te simpel was om van het ene naar het andere te gaan, de grond leek wel klei-achtig en er stonden ook redelijk wat plassen waardoor alles erg glad was. De trappen van het ene naar het andere niveau waren superstijl wat het er niet gemakkelijker op maakte... Onze gids Freddy kon wel leuk vertellen, hij is zelf een ex-mijnwerker en wist dus goed hoe het leven er in de mijn aan toe gaat. Het is echt een hard leven daar, de miners verdienen ongeveer 10 euro per dag en moeten daar superhard voor werken in een gevaarlijke en ongezonde omgeving. Het hangt echt vol stof in al die gangen en twee keer per dag (om 12u en om 17u) wordt de dynamiet opgeblazen waardoor alles terug vol stof hangt. Toen wij daar waren hebben ze ook dynamiet opgeblazen, al goed zijn we veilig en wel uit de mijn geraakt. Het was een interessante ervaring en zeker de moeite om deze actieve mijn te bezoeken. 's Avonds om 21.15u hadden we onze bus naar La Paz.

18 december 2012

Normaal zouden we om 06.00u in La Paz aankomen maar de Jef en ik werden rond 06.00u opeens wakker gemaakt door de vrouw die voor ons zat. Ze zei dat we maar beter konden beginnen wandelen want er waren blokkades op de weg waardoor de bus niet kon verder rijden en ze zei dat dit dagen kon duren alvorens ze verder kon rijden naar La Paz... Ja, wij wisten niet beter en omdat de bus zo goed als leeg was (iedereen was al vertrokken) zijn we ook maar met heel ons hebben en houden op onze rug vertrokken richting de volgende stad die 2 en half uur wandelen (op +4000m hoogte) was; Oruru. Na een goed uur gewandeld te hebben hoorden we opeens dat de blokkades (zandbergen, treinen en camions) van de weg werden gehaald en dat het verkeer terug doorkon. We moesten gewoon langs de kant van de baan wachten op onze bus en als we ze zagen teken doen en dan zou ze wel stoppen. Na een dik half uur zagen we ze in de verte aankomen, rustig iedereen oppikken langs de kant,... tot wij aan de beurt waren, de Jef en ik deden maar teken maar niets hield uit, de bus reed gewoon verder... Daar stonden wij dan, en alsof het nog niet erg genoeg was begon het nog eens te regenen ook! We liepen nog achter de bus maar tevergeefs natuurlijk. Na een tijdje wandelen zag ik een man uit het raampje van een bus hangen en hij keek onze kant op, ik riep La Paz?! en hij knikte en deed teken dat we mochten komen. We moesten wel terug 30 boliviano betalen maar beter dat dan daar achter blijven in de middle of nowhere! We hadden immers nog een paar uurtjes bus voor de boeg. We waren allebei superblij dat we eindelijk terug op de bus zaten die richting La Paz reed. Om 14u zijn we dan eindelijk in La Paz aangekomen (met 8uur vertraging). Ik was onmiddellijk onder de indruk van de stad! La Paz is gelegen in een vallei en indrukwekkend om te zien. Na onze hostel gevonden te hebben zijn we de stad nog ingetrokken om eens te informeren over de verschillende tripjes die we hier allemaal kunnen doen. 's Avonds nog een filmpje gekeken en op tijd in bed gekropen, we waren beide doodop!

19 december 2012

Feliz cumpleaños Papie! Deze morgend geskypt met de papie voor zijn verjaardag en na onze was opgepikt te hebben de stad in getrokken. We hebben onze 5daagse trip naar Rurrenabaque geboekt en zullen daar een 4daagse jungle trip doen in het Madidi NP. Voor de rest hebben we nog wat rondgelopen in de stad en ons geïnformeerd over tripjes die we kunnen doen wanneer we terugkomen van Rurrenabaque. 's Avonds in de gietende regen terug naar de hostel “gelopen” (niet zo gemakkelijk met al die stijle straten hier en op deze hoogte) en zo dadelijk inpakken voor ons tripje van morgen! Spannend!

Buenas noches!

J&C