Jungle, death road, Huayna Potosi en año nuevo!

20 december 2012

Deze morgend rond half 6 opgestaan om nog snel een douchke te nemen en om kwart na 6 de taxi naar de luchthaven genomen. We hadden allebei maar een klein rugzakje mee met de nodige kleren voor de volgende 5 dagen want we konden onze bagage in het bagagedepot van de hostel achterlaten dus dat was gemakkelijk, dan moesten we niet met alles sleuren. Na onze rugzak ingecheckt te hebben en de luchthaventax betaald te hebben mochten we gaan wachten aan de gate... Na een tijdje riepen ze opeens onze namen af; we waren met welgeteld 7 personen voor Rurrenabaque. Ik wist onmiddellijk hoe laat het was... Dat voorspelde zeker en vast weer zo'n papieren vliegtuig (trauma's van in Suriname :-O ). En jaja, daar stond hij dan, ik denk dat er ongeveer 16 man kan meevliegen met dat vliegtuigje. Al goed was het maar een vlucht van 40 minuten en verliep alles vrij goed, alleen bij de landing was er een klein beetje turbulentie wat dan wel hard te voelen is in zo'n minivliegtuig. Eens uit het vliegtuig gestapt plakten onze kleren ook al onmiddellijk tegen ons lichaam. 35° en een junglevochtigheid van bijna 100%, ik was al bijna vergeten hoe dat voelde. Het ophalen van de bagage verliep allemaal heel vlot, kan natuurlijk ook niet anders in een luchthaven van 50m² ;-) Na een taxiritje van een 10tal minuten stonden we voor het Madiditravel bureau waar we vriendelijk onthaald werden door 2 vrijwilligers en onze gids Haymen. Iets later konden we ons bootje al op richting hun “privé stuk” van het Madidi National Park. Het boottripje duurde ongeveer 3uur en was redelijk wild... De rivier had een sterke stroming wat het niet altijd gemakkelijk maakte om te varen, we zwierden van de ene kant van de rivier naar de andere om uit de sterke stroming te blijven. Onderweg 3 capybara's gezien en veel vogels. Eens aangekomen moesten we nog een klein half uurtje wandelen naar de 'casa grande' en onze lodge. We kregen een superleuke kamer; het was een platform ongeveer anderhalve meter van de grond zonder muren, al de muren waren van gaas waardoor je het gevoel had dat je gewoon in de jungle sliep, er zat een dak boven je hoofd, er stond een groot tweepersoonsbed met een muskietennet en er was een badkamer met een WC en koude douche. Meer hadden wij deze 4 dagen niet nodig :-)
Na ons geïnstalleerd te hebben, hebben we met de gids nog een wandeling door het bos gemaakt waar we kapucijnaapjes zagen, doodskopaapjes, een coatie en massa's vogels. Na het avondeten, dat we hielden in dezelfde ruimte waar een tarantula haar nest had, zijn we nog met het bootje op het meer voor de casa grande gaan peddelen om kaaimannen te spotten. Als je met het pillicht over het water scheen zag je overal de rode oogjes van de kaaimannen.

21 december 2012

Joepie, de wereld is niet vergaan ;-) In de plaats kregen we een hele voormiddag regen... Achja, in een regenwoud hoort het nu eenmaal veel te regenen. Wij hebben samen met onze gids juweeltjes gemaakt, voor ons allebei een ketting uit een palmnoot en een ring uit ook de één of andere noot. Na de middag is het weer dan toch beter geworden en zijn we op piranha's gaan vissen. Ondertussen was er nog een belg gearriveerd; Jeroen. Hij heeft de rest van de dagen met ons doorgebracht. Eerst gingen we vissen op kleine visjes om daarmee te vissen op de piranha's. Onze gids had gewoon een lijntje met een haakje en wat brood en na 15 seconden had hij al beet. Na een paar keer mocht ik eens proberen, de haak hing 10 seconden in het water en ik had al beet, een piranha!! Ik was superblij met mijn piranha ;-) daarna heb ik wel niets meer gevangen, de mannen hadden meer geluk!! Na een tijdje hadden we genoeg kleine visjes gevangen en zijn we naar een ander plekje gepeddeld om daar te vissen op piranha's. Jeroen, de gids en de Jef hadden natuurlijk superveel piranha's behalve ik... Geen enkele meer kunnen vangen. Duidelijk beginners geluk de eerste minuut dat ik viste! 's Avonds op het menu piranha's natuurlijk en nog veel ander lekker eten.

22 december 2012

Vandaag hadden we meer geluk, een stralende dag! In de voormiddag hebben we samen met onze gids een wandeling van een paar uur gemaakt en in de namiddag zijn we naar een meertje in de buurt geweest om daar vanuit het bootje naar de zonsondergang te gaan kijken. Het was ten eerste al een hele onderneming om op het water te geraken. Omdat het gisteren zo hard had geregend was heel het bootje onder water gelopen waardoor de Jef en de gids wel een kwartier al het water eruit moesten scheppen ;-) daarna moesten we nog door een hele hoop waterplanten peddelen om dan uiteindelijk op het meer te kunnen geraken. De zon was al stilletjes aan het ondergaan, rondom het meer ook weer superveel vogels, kaaimannen, vleermuizen,... gezien. Toen het helemaal donker was moesten we nog terug naar de casa grande... We hadden koplampen meegenomen maar ik vond het toch wel griezelig in dat bos met al die spinnen, apen en andere beesten die je overal rondom ziet en hoort. 's Avonds nog tot het kot in de nacht gepokerd en gedronken met onze kok.

23 december 2012

Het was al onze laatste dag in de jungle vandaag. Na het ontbijt met het bootje naar de overkant van het meer gevaren om daar nog een wandeling te maken. 's Middags nog lekker gegeten, afscheid genomen van de slingeraap en haar geadopteerd kleintje (de bazin van de casa grande 'adopteert' aapjes en andere dieren bij stammen waar deze worden gebruikt als prooi om andere dieren te vangen; ze heeft hier twee ara's, eentje met een gebroken vleugel en de andere is het mannetje ervan, dan zijn er nog twee kleine slingeraapjes en één volwassen slingeraap. Deze volwassen slingeraap is ook opgegroeid rondom de casa grande en heeft daarna een paar jaar in het wild geleefd met enkele andere slingerapen maar is uiteindelijk teruggekomen. De bazin wist niet waarom maar ze was wel blij want ze had twee nieuwe kleine slingeraapjes en het was erg vermoeiend om er altijd mee rond te lopen. De volwassen slingeraap loopt dus nu rond met één van de twee kleintjes op haar rug) en dan richting de boot. Nu bleek dat de voorbije dagen door de regen 's nachts de rivier een pak hoger was komen te staan waardoor er wat vertraging was bij de aankomst van de nieuwe mensen. We hebben dus nog een paar uurtjes langer mogen genieten van de prachtige Boliviaanse jungle. De terugtocht met de boot was ook weer fantastisch. De rivier was echt een paar meter hoger komen te staan waardoor we constant langs de kant bomen zagen meegesleurd worden door het water en met de boot heen en weer moesten varen om al de boomstammen in het water te ontwijken. Vlak voor we in Rurrenabaque aankwamen nog een capybara gespot langs de kant van het water! Eens aangekomen in Rurrenabaque kregen we nog een gratis hostel aangeboden door onze touroperator en zijn we samen met Jeroen nog iets gaan eten.

24 december 2012

Deze morgen zijn we onmiddellijk naar het Amaszonas bureautje gegaan om over onze vlucht te gaan informeren want gisteren waren en blijkbaar vluchten geannuleerd waardoor de onze waarschijnlijk ook een vertraging zou oplopen. Eerst kregen we te horen dat onze vlucht van 13.30u naar 15.30u was verschoven dus dat was nog oké. We moesten dan rond 14u in het bureau zijn en zouden dan vandaaruit met een busje verder kunnen naar de luchthaven. Ondertussen zijn we nog ergens iets gaan eten en hebben we nog wat rondgelopen in Rurrenabaque. Tegen 14u waren we dan terug in het bureau, wachten, wachten, wachten,... Rond iets na 14u kwam er dan een busje aan en wij wilden opstappen maar mochten niet op het busje. Dit was niet het busje voor de reizigers naar La Paz maar voor Trinidad... En wij dan?! Blijkbaar was onze vlucht alweer uitgesteld, deze keer naar 17.30u... Wij zaten daar al meer dan een half uur te wachten en je moet niet denken dat die vrouw achter de balie ook maar iets tegen ons komt zeggen hé. Wij waren daar al twee keer geweest ivm info over onze vlucht dus zij wist dat wij zaten te wachten op de vlucht naar La Paz... Achja. Uiteindelijk rond 16u dan toch naar de luchthaven kunnen vertrekken waar alles redelijk vlot verliep. De vlucht verliep deze keer minder goed als de vorige keer... Ik had echt schrik in dat vliegtuig! Toen we bijna in La Paz waren was er superveel turbulentie. Ik moest mij zelfs aan de stoel voor mij vasthouden om niet van mijn eigen stoel geschud te worden... Deze keer heb ik gezweerd om nooit meer in zo'n vliegtuigje plaats te nemen! Niet goed voor mijn hart ;-)
Uiteindelijk tegen de avond in onze hostel aangekomen, douchke genomen, nog wat rongelopen in de stad, onze death road trip voor de 26ste geboekt, een bergtrip naar Huayna Potosi van 27-29 december geboekt en in ons bedje gekropen.

25 december 2012

FELIZ NAVIDAD!!! Deze voormiddag en op de middag geskypt met de familie van de Jef die familiefeestje hadden en met mijn familie! Echt leuk om iedereen zo samen te zien. Stiekem waren we wel jaloers dat we er niet bij konden zijn... Ik vind de feestdagen echt een superleuke periode, maarja, wij moeten hier niet klagen denken we maar :-) Na de middag op zoek gegaan naar een restaurantje. We hadden van de man in onze hostel gehoord dat er in het toeristengedeelte van La Paz een goed steakhouse was dus zouden wij daar onze kerst maar gaan vieren! Toen we daar aankwamen bleek dat het pas open ging om 16u... Gelukkig was er langs de andere kant van de baan een Mexicaans restaurantje open en hebben we daar gezellig met z'n tweetjes een Mexicaanse schotel met taco's, burrito's, nachos, guacamole, lookbrood, tortilla's en nog veel meer opgesnoept! Echt superlekker en dat voor nog geen 10 euro voor ons met twee. Ook bleek dat de eigenaar van het restaurantje een Belg was (er was namelijk een hele muur met affiches van de rode duivels en tekstjes van Belgen). Na een tijdje kwam hij ineens binnen en hebben we samen met hem kei lekkere tequila gedronken (wij wisten niet dat tequila ook lekker kon zijn ;-) ). Na de middag nog wat rongelopen in de stad en 's avonds gaan eten in het steakhouse (ook van diezelfde Belg, Lucas). Hier hebben we echt de allerbeste steak ooit gegeten (geïmporteerd uit Argentinië ;-) ), grappig dat we hem hier in Bolivië beter op ons bord krijgen dan in Argentinië zelf! Daarna nog in de Sol y Luna terecht gekomen en daar nog blijven hangen tot ongeveer half twee.

26 december 2012

Deze morgend werden we om 7.30u opgehaald om de death road te gaan af fietsen. Deze weg is in '95 uitgeroepen tot 's werelds meest gevaarlijke weg omdat er jaarlijks tussen de 200 à 300 mensen het leven lieten, dat is ook te merken aan al de kruisjes die er onderweg langs de baan staan... Ook zijn er zo goed als nergens geen vangrails, zijn er diepe afgronden van wel 600m recht naar beneden en is er maar één rijvak Ondertussen is er al een nieuwe weg aangelegd waar het gewone verkeer over rijdt en deze weg wordt nu enkel nog gebruikt als toeristenattractie.
Het eerste stuk dat we met de fiets reden was gewoon over de asfalt, waarschijnlijk om de fiets wat gewoon te worden. Na een twintigtal kilometer moesten we dan een 'inkomticketje' kopen om op de ruta de la muerte te mogen. De fietsen werden ook terug op de auto gezet want we moesten eerst nog een 9km omhoog. Eens aangekomen aan de ruta de la muerte begon het avontuur. In het begin was het wel wat wennen, de weg ligt er echt slecht bij, heel veel grote losse stenen en twee diepe sporen van de auto's die er over rijden. Na een dik half uur gereden te hebben liep het al voor de eerste keer mis. Wij reden samen met drie Spaanse mensen (een koppeltje en de vader van het meisje) en onze gids. De vader van het meisje verloor opeens de controle over zijn stuur doordat hij met zijn wiel in een spoor terecht kwam en zijn stuur blokkeerde door de losse stenen waardoor hij over zijn stuur de ravijn in vloog (dit kwam door die gekke regel die men hier heeft dat men hier links moet rijden, volgens internet is dit de reden; “Een van de plaatselijke regels bepaalt dat de bestuurder die bergafwaarts gaat nooit de weg kan "opeisen" en moet zich naar de rand van de weg begeven. Dit dwingt snellere voertuigen te stoppen zodat er veilig gepasseerd kan worden. Ook rijdt men hier links, in tegenstelling tot de rest van Bolivia. Hierdoor heeft een bestuurder van een voertuig met het stuur aan de linkerkant een beter zicht op zijn linkerwiel waardoor er veiliger gepasseerd kan worden.” Op zich geen slechte regel maar niet wanneer er enkel nog fietsers mogen rijden...) Die man heeft dan enorm veel geluk gehad dat dit juist gebeurde op een stukje waar redelijk wat begroeing langs de baan stond waardoor hij maar 2 meter naar beneden viel ipv 600m... Hij bleef gelukkig in de planten hangen maar had wel zijn schouder uit de kom. Het avontuur was voor deze mensen dus over. Ze zijn met z'n drietjes naar het ziekenhuis gereden en we hebben ze niet meer gezien daarna. Wij zijn dan met onze gids (die helemaal van slag was) verder gereden, bij overmaat van ramp begon het nog eens te regenen ook waardoor de pret eigenlijk helemaal over was en de weg er nog gevaarlijker bijlag dan daarvoor. Die mountainbikes hebben helemaal geen slijklappen dus al het slijk vliegt in je gezicht en je ogen waardoor je dikwijls ineens niets meer ziet. Onze gids is ook nog ene keer in de gracht (greppeltje voor regenwater denk ik) gereden, hij had meer geluk want hij reed in de gracht langs de bergkant en niet langs de ravijnkant... Nu had ik het er helemaal mee gehad. Wij waren blij dat we beneden waren, omdat ons busje met de drie Spanjaarden naar het ziekenhuis was moesten we nog met de fiets een stukje verder fietsen (omhoog) naar het hotel waar we ons wat konden wassen en iets konden eten. Echt een helse rit omhoog ;-) ik was stikkapot toen we daar aankwamen. Na enkele uren kwam ons busje eraan en zijn we terug langs de ruta de la muerte omhoog gereden. Wel echt spannend... Je hebt de hele tijd het gevoel dat je in die afgrond valt omdat als je uit het raampje naar beneden kijkt je gewoon die afgrond ziet en bijna niets van de weg... Het weer was ondertussen beter geworden waardoor we nu ook konden 'genieten' van het uitzicht. Dit was niet zo evident wanneer je op de fiets zit. Dan moet je gewoon de hele tijd de baan in het oog houden. 's Avonds nog iets gaan drinken in de Sol y Luna en nog afgesproken met Jeroen. Niet te laat in ons bed gekropen want we moesten goed uitgerust zijn voor de volgende dagen! Ons bergavontuur!!

27 december 2012

's Nachts goed ziek geworden, een paar keer naar de WC moeten spurten... Dit was allesbehalve wat ik nodig had nu... 's Morgens een imodium ingenomen in de hoop dat het dan beter zou gaan maar niets was minder waar. Om 9u werden we opgehaald voor ons Huayna Potosi avontuur... Na een tweetal uurtjes rijden kwamen we aan bij ons base camp op 4700m hoogte. 's Middags iets proberen te eten wat niet al te vlot ging en in de namiddag onze eerste wandeling gemaakt. We zouden gaan oefenen met de crampones en wat wandelen om te wennen aan de hoogte. Na een uurtje wandelen kwamen we aan bij de gletsjer. Ik was echt pompaf en had niets energie meer in mijn lichaam. Dat beloofd voor de volgende dagen... Celestino (onze gids) legde ons uit hoe we moesten wandelen met de crampones en we konden ook met de ijsbijlen tegen een gletsjer omhoog klimmen... Dit liet ik mooi aan me voorbij gaan, de Jef heeft het wel geprobeerd!! Op onze terugweg werd ik zo mottig als iets en is heel men middagmaal er terug uitgekomen :-S 's Avonds had ik in niets zin maar de Jef pushte me om toch iets te eten. Ik heb een mini beetje gegeten en om 20u zijn we (na 98798 pilletjes genomen te hebben) in ons bed gekropen en 's morgens om 9u pas wakker geworden.

28 december 2012

's Morgens voelde ik me al iets beter. Ik was deze nacht niet moeten opstaan om naar het toilet te gaan dus was superblij ;-) In de voormiddag ging het redelijk goed, de WC was dichtbij dus ik voelde me op mijn gemak maar na de middag moesten we van het ene naar het andere kamp wandelen met al onze spullen in onze rugzak. We moesten al het klimmateriaal meenemen (crampones, skibotten, thermisch ondergoed, aangepaste kleding, ijsbijl, helm, bril, koplamp, harnas,...) en dan nog onze eigen spullen (slaapzak en andere kleding om morgen terug te wandelen), ik denk dat onze rugzakken allebei een goeie 15kilo wogen... Dat voorspelde weer een fijne wandeling ;-) Gelukkig was het maar drie uur gaan. Onderweg hebben we allebei afgezien, ik al wat meer als de Jef want ook vandaag was het me weer niet echt gelukt om fatsoenlijk te eten. Ik probeerde dan maar wat energie op te doen met snickers en chocolade maar zelfs dat smaakte me niet. Onderweg moest ik dikwijls stoppen om terug op adem te komen maar uiteindelijk waren we toch na drie uur in het high camp op 5130m. Hier was ongelofelijk veel volk. Al de verschillende maatschappijen die deze trip aanbieden hebben allemaal een eigen base camp maar er is jammer genoeg maar één high camp waardoor iedereen dus samenkomt daar. Ik denk dat we wel met een stuk of 20 waren + al de gidsen. Rond 18u aten we en om 19u lag iedereen in zijn bed.

29 december 2012

Om half elf werd ik wakker omdat ik dringend naar de WC moest... Halleluja, dat voorspelde niet veel goeds... Om elf uur zouden de Jef en ik normaal opstaan zodat we iets vroeger als de rest van de groepen konden vertrekken. Om 00u waren we al op pad, met onze skibotten aan, crampones eronder, ijsbijl in de hand, warm ingeduffeld, harnas aan, met een touw aan elkaar vastgemaakt, onze helm en onze koplamp op ons hoofd en een verjaardagskaars en koekjes in de rugzak. Mijn verjaardagskussen gekregen op 5130m hoogte in de sneeuw ;-) Het is eens iets anders hé. In het begin ging het wandelen me nog redelijk af maar na 3uur was ik weeral pompaf. Bij elke 10meter die ik deed moest ik een minuut gaan zitten om terug op adem te komen, ik kreeg mijn benen nog amper meegesleurd, zelfs na een heel lat chocolade binnengestoken te hebben... Ik vroeg aan onze gids of we op deze manier ooit boven konden geraken en hij zei dat we dan waarschijnlijk niet voor acht uur boven zouden zijn. Ik besliste om er mee te stoppen (op 5500m) want het was tenslotte de Jef zijn droom om dit te doen en ik wilde hem de kans geven om wel boven te geraken! Gelukkig kwam er juist een andere gids met nog iemand naar beneden en kon ik met hen mee want we wisten op voorhand dat wanneer één van ons twee niet meer verder zou kunnen, we allebei terug naar beneden moesten omdat het anders niet veilig was (je hangt trouwens de hele tijd aan elkaar vast en het is ook één gids per twee personen). Toen ik terug beneden in het kamp aankwam bleek dat er nog al verschillende mensen het hadden opgegeven. Ik was blij dat ik ondanks al mijn kwalen toch nog zo ver was geraakt. Ik ben dan nog maar even in mijn bed gekropen en rond 7u moest ik alweer dringend naar de WC. Opeens kwam er een gids naar mij en hij zei dat “mijn man” onderweg was naar beneden. Ik ging de Jef dus mooi opwachten in de hoop dat hij de top bereikt had maar ook hem was het niet gelukt. Hij heeft het op 5900m moeten opgeven, de top (6088m) was in zicht maar de ziektekiemen en de hoofdpijn hebben hem de das omgedaan. Hij was erg teleurgesteld maar we waren allebei ongelofelijk trots op elkaar dat we het toch nog zo goed hadden gedaan. Uiteindelijk heeft niet eens de helft van de hele groep de top bereikt dus we hoefden ons nergens voor te schamen ;-) Na een soepje dat ook weer amper binnenging moesten we nog terug naar het base camp wandelen... Wij waren allebei twee hoopjes miserie. Uiteindelijk onze laatste moed bijeen geraapt en naar beneden vertrokken, zelfs dit was superzwaar! Maar na een dik anderhalf uur kwamen we aan in het base camp. We waren op. Ik kon nu al zeggen dat dit de ergste verjaardag uit mijn leven was en het was ocharme nog maar 12u. Achteraf gezien waren we wel blij dat we dit geprobeerd hadden maar we vonden het zo jammer dat we allebei ziek waren vertrokken. Maarja we hadden alles al geboekt en betaald op voorhand (toen we nog kerngezond waren) en moesten er maar het beste van maken zeker. Uiteindelijk is het wel een ongelofelijke ervaring, ik denk dat ik nog nooit mentaal en fysiek zo hard heb afgezien... Dit is echt tot het uiterste gaan en alles van jezelf geven, 9879 keer willen opgeven maar toch doorgaan tot je er gewoon bij neervalt.
's Avonds kon ik NIETS meer, ik heb nog gebeld met thuis en ben dan als een blok in slaap gevallen. Normaal zouden we nog bij Lucas gaan eten voor mijn verjaardag maar zelfs dat is niet meer gelukt...

30 december 2012

We hebben geslapen tot 11u en voor de rest van de dag niet zo veel gedaan. We waren allebei nog wat ziekjes en slap en zouden een rustig dagje houden. We hebben een beetje in de stad rondgewandeld en een broodje gegeten (wat me voor het eerst in dagen weer smaakte!!). 's Avonds ook weer op tijd in bed gekropen en hopen dat het morgen beter zou zijn... OUDJAAR!

31 december 2012

Deze morgen om half 10 gaan ontbijten en daarna onze camera binnen gedaan. Telkens als we foto's nemen waar bvb een blauwe lucht opstaat dan staan er drie zwarte stipjes op onze foto's... Hoog tijd om dit te laten fixen dus! Na de middag geskypt met de vriendinnen die hun oudjaartoer aan het doen waren, met de Stijn, Evi, Steven, Lien en de kindjes en met de vrienden van de Jef. Een drukke namiddag dus :-) We waren allebei al wat beter maar zouden het toch maar rustig aan doen vandaag! 's Avonds zijn we gaan eten in de steakhouse, alweer een superlekkere steak gegeten en een lekker flesje rosé gedronken. Daarna naar de Sol y Luna (café) gegaan want daar zou een feestje zijn deze avond. Uiteindelijk was het zo druk dat ze gewoon om 00u zijn vergeten af te tellen, opeens begonnen al de toeristen door elkaar af te tellen en slingers te gooien en op toeters te blazen. Buiten werd er langs alle kanten vuurwerk afgestoken en tegen 2u zijn we op ons gemak naar huis gegaan. Het was leuk om nieuwjaar eens ergens anders te vieren maar we waren het er samen over eens dat het toch leuker is om het samen met je vrienden en familie te vieren :-)

01 januari 2013

GELUKKIG NIEUWJAAR IEDEREEN... Lekker uitgeslapen en het ontbijt alweer gemist! Ondertussen waren we allebei al veel beter, buiten nog wat diarree waren we zo goed als genezen! Vandaag hebben we in de stad rondgewandeld, Mexicaans gegeten en een kan sangria cadeau gekregen van Lucas, souvenirs gekocht en 's avonds zijn we samen met Jonathan (Engelsman uit onze hostel) gaan eten bij het Italiaans restaurant van Lucas. Een paar dagen geleden had de Jef gezegd hoe hard hij de preparé en sandwiches op zondagvoormiddag bij ons thuis miste en Lucas had het geweldige idee om verse preparé te maken voor ons! We zijn dan samen Jonathan broodjes met vers gemaakte preparé gaan eten in het Italiaans restaurant ;-) SUPERLEKKER! En daarna hebben we nieuwjaar nog eens overgedaan (allé, ik niet maar de boys wel!!). Goed wat gedronken in de Sol y Luna en Oliver's. Rond half 2 ben ik dan met twee dronken mannen naar huis gesukkeld, achja, moet kunnen hé!

02 januari 2013

Na ons ontbijt zijn we de camera gaan ophalen en hebben we (alweer) een postpakket naar België verstuurd, deze keer met al onze souvenirs die we tot nu toe gekocht hebben. Om 14u zijn we samen met Lucas naar het megacenter (een groot winkelcentrum in het zuiden van La Paz) gereden en hebben we daar wat rondgelopen. Hier loopt een heel ander volkje rond dan in het centrum van La Paz, precies allemaal rijke Bolivianen hier... 's Avonds zijn we nog naar The Hobbit gaan kijken (25bol voor 2 personen = ongeveer 2,5euro), Engels gesproken en Spaans ondertiteld dus konden we wat volgen ;-) en daarna voor de allerlaatste keer iets gaan drinken bij Lucas. Tegen 00u waren we thuis, alles ingepakt en klaargelegd voor morgen want morgen vertrekken we rond 7.30u naar Copacabana (Titicacameer).

03 januari 2013

Om stipt 7.30u stond de bus voor onze deur en konden we vertrekken richting Copacabana. Na een tweetal uurtjes rijden moesten we allemaal uitstappen, de boot ging op een soort ferry, wij in een klein bootje om al een stuk van het meer over te steken. Daarna allemaal terug in de bus om dan na een drie kwartiertjes aan te komen in een zonovergoten Copacabana. Het was hier ook lekker warm. Dat was nogal wat anders vergeleken met La Paz!! Na een hosteltje gezocht te hebben, hebben de Jef en ik wat rondgelopen in Copacabana, hebben we iets gegeten, ons tripje voor morgen naar Isla del Sol geboekt en zelfs al een ticket naar Cusco voor morgenavond! Het echte trippen kan terug beginnen!!


Dikke kussen en groetjes,